Bölüm 809 : Minnie'yi Geri Kazanmak

En derin sevgisinin ve pişmanlığının vücut bulmuş hali olan Glenn'i kucaklarken, Lenny'nin duygusal teslimiyet anı, bir bıçak gibi illüzyonu kesen keskin bir farkındalıkla aniden paramparça oldu. "Neden her zaman seni kullanarak bana ulaşmaya çalışıyorlar? Beni bu kadar saf mı sanıyorlar...?" Şüphelerine göre hareket ederek, öfke ve meydan okuma karışımı bir şekilde bu sözler ağzından döküldü ve parmakları kadının karnına isabetli bir şekilde vurdu. Bu şiddetli ve kararlı hareket, anının çözülmesinin katalizörü oldu. Etrafındaki sahne bozulmaya başladı, anının tutarlılığı çılgınca dalgalanarak, vedanın duygusal yoğunluğu ile parçalanan gerçekliğin statikliği arasında gidip geldi. Her statik dalgalanma, illüzyonun ardındaki gerçeği ortaya çıkardı ve Glenn'in figürü, kan örümceğinin canavarca şekline geri döndü. Vücudu, aldatmacanın grotesk bir dokusuydu ve birçok gözü, tasarımının kurnazlığını yansıtıyordu. Artık manipülasyonun farkında olan Lenny, elini yaratığın göğsüne gömerek bakışlarını ona sabitledi. Sesi sakin olsa da, inkar edilemez bir otorite ve küçümseme vardı. "Bu anıda birçok şey yanlış. Birincisi, o gün yağmur yağmadı. İkincisi, Kaptan Crimson asla yengeçlerin gemisini çölden çekmesine izin vermezdi. O, timsahlarına çok düşkündür. Ve son olarak, Glenn beni gemide kalmam için tekmelerdim." Bu sözlerle Lenny, yaratığın illüzyonundaki kusurları ortaya çıkarmakla kalmadı, aynı zamanda gerçekliği kavrayışını da yeniden teyit etti ve duygularını sömürmeye çalışan manipülasyona karşı direnişini ilan etti. Bu çatışma, sadece büyülü bir varlıkla savaşmak değildi; gerçek için verilen bir mücadeleydi, anılarının bütünlüğünü ve duygularının gerçekliğini korumak için verilen bir savaştı. Lenny, yaratığın önünde dururken, eli hala onun vücuduna gömülü halde, Asmodeus ailesinin kurnazlığının derinliğini fark etti. Onlar, en güçlü anılarını, en savunmasız anlarını ona karşı kullanmaya çalışmışlardı. Ancak bunu yaparken, onun gücünü, gerçeği aldatmacadan ayırt etme yeteneğini hafife almışlardı. Bu farkındalık Lenny'ye güç verdi ve ruhundan bu istilacı varlığı yok etme kararlılığını besledi. Zihninin derinliklerinde yaşanan çatışma bir dönüm noktasıydı, Lenny'nin onu kontrol etmeye çalışan karanlıkla yüzleştiği ve aynı zamanda kendi direncinin ve berraklığının ışığını kucakladığı bir andı. Lenny'nin sırıtışı, son oyunun başlangıcıydı, yaratığın bir sonraki hamlesine karşı beklentisini ve hazır olduğunu açıkça gösteren bir işaretti. "Yut! Al!" diye emretti, sesi zaferin kesinliğiyle yankılandı. Hemen itaat ederek, Devour savaşın ortasına daldı, şekli hafızanın dokusunu kesip, saldırısının gücüyle kırılgan cam gibi parçaladı. Aldatma ve manipülasyonun ürünü olan kan örümceği, hızlı ve kararlı bir vuruşla yok edildi, başı tek bir akıcı hareketle kesildi. Ancak yaratığın savunması da yok değildi; hayatta kalmak için çaresiz bir çabayla, kaçmak için her yöne dağılan sayısız küçük örümceğe bölündü. Ancak Lenny, bir adım öndeydi, kahkahası bu olayların gidişatını önceden görmüş birinin kendine güveniyle yankılanıyordu. Elini sallayarak büyüsünü serbest bıraktı, kaçan parçaları tuzağa düşüren güçlü bir çekim gücü, onları kaderlerinin merkezine doğru çekti. Devour bu anı kaçırmadı ve örümcekleri bir çırpıda yuttu. Bir zamanlar Lenny'nin kalbini ele geçirmiş olan illüzyon tamamen parçalandı ve geldiği boşluğa dağıldı. Lenny'nin ruhuna derin bir huzur geri döndü, efendisi için intikam almaya ve onu yenmeye olan sarsılmaz kararlılığını yeniden teyit eden sakin bir berraklık. Ruhundaki Asmodeus ailesinin sinsi etkisinin kalıntısı olan kargaşa ortadan kalkmış, odak ve amacını geri kazanmıştı. Ancak savaş henüz bitmemişti. Lenny'nin, kalbindeki zaferle keskinleşen duyuları, başka bir parazitin kalıntılarını algıladı. Bu kez, Asmodeus ailesinin şehveti manipüle ettiğinin kanıtı olan parazit, kasık bölgesinde gizleniyordu. "İkincisini de alalım!" diye emretti Lenny, kararlılığı sarsılmadan Devour ile birlikte bir sonraki zorluğun üstesinden gelmek için harekete geçti. Vardıklarında Lenny'yi aldatıcı anılar değil, daha doğrudan bir cazibe tezahürü karşıladı: Baroness Everbee'nin fiziksel temsilleri, her biri bir öncekinden daha büyüleyici ve çekiciydi. Onların ruhani güzelliği, onu baştan çıkarmak için açık bir girişimdi, şehvetin ilkel cazibesine karşı kararlılığını sınayan bir testti. Lenny yılmadan saldırıya hazırlandı, hazır olduğunu göstermek için kollarını sıvadı. Baroness Everbee'nin illüzyonları yaklaşırken niyetleri belliydi. Lenny, Devour'a büyüme gücü vererek onu intikamın devasa bir gücüne dönüştürdü. "Şölenin tadını çıkar!" diye bağırdı ve Devour'a bu ayartmanın tezahürlerini yok etme yetkisi verdi. Savaşa katılan Lenny, Asmodeus ailesinin son kalesini temizlemek için ruhunu arındıran beyaz alevler çağırdı. Mücadele şiddetliydi, şehvetin alçakça manipülasyonlarına karşı irade savaşıydı, ama Lenny'nin kararlılığı sarsılmazdı. Sonsuzluk gibi gelen, ama ruhunun aleminde sadece bir saat süren bir süreden sonra, Lenny zaferle çıktı, gözleri bir kez daha Nether aleminin gerçekliğine açıldı ve Devour onun içine geri çekildi. Ruhunu dolduran huzur, sadece onu kontrol etmeye çalışan varlıklar üzerinde değil, onların kullandığı ayartmaların doğası üzerinde kazandığı zaferin kanıtıydı. Lenny, arınmış ve yenilenmiş bir şekilde ayağa kalktı. Artık Asmodeus ailesinin üzerindeki etkisinden kurtulduktan sonra, bir sonraki hamle zamanı gelmişti. Lenny, Steal'e elini salladı, "Onu getir!" Kırmızı kumların içindeki Minnie'yi işaret etti. Normalde kırmızı kumlara dokunan her şey onun tarafından yok edilirdi. Ama Steal'in adı boşuna değildi...